touwgroot

Kees Klaasse, Het Parool, 25/05/2002

Hoe binden we ons aan het touw op de gletsjer? Wanneer gebruik je een 'acht' als zekeringsapparaat tijdens het rotsklimmen, en wanneer juist niet? Hoe maak je een degelijk relais (standplaats)?

De Nederlandse berggids Robert Steenmeijer weet het antwoord op deze en honderden andere vragen over (touw)technieken in de bergsport. Hij schreef het eerste Nederlandstalige standaardwerk over deze complexe materie en deed dat goed.

Steenmeijer is een all-round alpinist; dat is te merken. Het aardige is dat hij vanuit de veelheid van methoden vaak de simpelste kiest. Zo hoopt hij de foutenmarge (ook in het donker en bij vermoeidheid) drastisch te verkleinen. Talloze tekeningen en foto's verhelderen de theorie. Beginners en gevorderde klimmers hebben er een fijn naslagwerk aan.

Jammer alleen van de digitaal te sterk uitvergrote foto op de omslag. Die doet nogal afbreuk aan de perfecte kwaliteit van de vele bergfoto's die verderop in het boek staan.

Boekrecensie "Handboek touwtechnieken voor de bergsport", geschreven door Robert Steenmeijer, uitgever: Tirion.

Door Sander Koolwijk, geplaatst in 'Limits 55'

Als de woorden touwtechnieken en instructieboeken vallen, denk ik al snel aan Pit Schubert of aan het handzame, zelf te vouwen boekje van de NKBV, waarin de Eenheid van Instructie in het kort is samengevat. Sinds een week denk ik ook aan Robert Steenmeijer. Hij schreef een boek met de veelomvattende titel "Handboek touwtechnieken voor de bergsport". In dit boek vertaalt deze Nederlandse berggids zijn kennis en kunde in een compleet standaardwerk. Hij laat daarbij zien niet de berggids in de klassieke zin van het woord te zijn, maar ook een leraar en een man met een theoretische en technische kunde.

Het boek geeft een uitgebreid overzicht van de materialen en de methoden/technieken die in de bergsport gebruikt worden. Bij het behandelen daarvan wordt er constant gekeken of ze veilig zijn, en zo ja, waarom en in welke situatie. Indien ze niet veilig blijken te zijn geeft het boek eveneens een duidelijke onderbouwing. Deze duidelijke onderbouwing zorgt ervoor dat de kennis beter blijft hangen en misschien nog wel veel belangrijker, dat er ook in niet-standaardsituaties veilig geredeneerd kan worden.

Het boek is rijk geïllustreerd met duidelijke tekeningen en tientallen kleurenfoto's. De functie van deze foto's is overigens niet altijd even duidelijk. Evenmin waarom op pagina achtenzestig de naam van Joe Simpson in het fotobijschrift wel genoemd wordt, in tegenstelling tot de andere bijschriften, waar de naam van de afgebeelde klimmer niet vermeld wordt.

Het inleidende hoofdstuk van het boek begint met de veelbetekende zin: "Ein Seil alleine bedeutet noch keine Sicherheit". Met andere woorden, om veilig de bergsport te kunnen bedrijven dient er beschikt te worden over de juiste technieken en ervaring. Aan het einde van dit inleidende hoofdstuk wordt geschreven: "Alpinisme kun je niet uit een boek leren." Met andere woorden, het boek geeft inzicht in de juiste technieken, maar ervaring dient de klimmer zelf op te doen.

Door de uitgebreide behandeling van alle facetten van de bergsport (de ondertitel van het boek is dan ook treffend: "Van gletsjers tot Bigwall") is dit boek zinvol voor zowel de sportklimmer als de alpinist. Het blijft een theoretisch boek, voornamelijk te gebruiken als naslagwerk, maar desondanks leest het gemakkelijk weg. Dit komt vooral door de laagdrempelige manier van schrijven en de praktische, persoonlijke ervaring die is vervlochten met de theorie. Door de enorme hoeveelheid informatie is het boek erg dik geworden (345 pagina's met harde kaft), hetgeen het niet erg geschikt maakt om in de rugzak mee te nemen. Echter, als naslagwerk is het een boek dat niet zou misstaan in de collectie van iedere klimmer.